Leasing operacyjny a finansowy – różnice

Wybór formy leasingu zależy od preferencji i oczekiwań leasingobiorcy. Na co dzień zwykle mamy do czynienia z dwoma metodami leasingowania: leasingiem operacyjnym i finansowym. Definicje tychże wynikają też z przepisów podatkowych.

Czym różnią się te produkty i który jest bardziej korzystny dla podatnika?

Pod uwagę zwykle brane są potrzeby rozliczania kosztów i długość okresu użytkowania przedmiotu umowy leasingu. Warto poznać cechy każdego z nich i porównać, by wybrać świadomie i najkorzystniej podkreśla ekspert portalu leasingmarket.pl.

Leasing finansowy

Użytkownik korzysta z przedmiotu umowy w terminie zbliżonym do tego, w jakim faktycznie wypożyczony np. pojazd może być używany. Opłaty za wynajem pokrywają w całości nakłady i zysk finansującego, którego własność stanowi. Przedmiot umowy wliczany jest do składników majątku leasingobiorcy i to on dokonuje odpisu amortyzacyjnego. Do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorca może zaliczyć wyłącznie część odsetkową ustalonej raty, a podatek VAT opłacany jest w całości z chwilą odbioru przedmiotu umowy i płatności pierwszej raty. Leasingobiorca nie może odliczać też związanych z leasingiem opłat, podatków, ubezpieczenia, kosztów utrzymania itd. Po spłacie własność przechodzi automatycznie na wynajmującego. Zwykle czas wynajmu jest dłuższy niż w leasingu operacyjnym.

Podsumowując: amortyzacja to obowiązek leasingobiorcy, okres trwania umowy przekracza 12 miesięcy, użytkujący wykazuje jako koszt uzyskania jedynie część odsetkową raty leasingu i amortyzuje przedmiot umowy, podatek VAT płatny jest „z góry” z pierwsza ratą a z upływem czasu trwania umowy i spłatą rat przedmiot umowy staje się automatycznie własnością korzystającego z niego w trakcie wypożyczenia.

Leasing operacyjny

W przypadku takiej formy „dzierżawy” przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy. Może być użytkowany przez kolejnych leasingobiorców. Raty stanowią koszt uzyskania przychodu (odpisom podlegają raty leasingowe do których doliczany jest VAT i opłata wstępna) dla leasingującego, choć nie podlega u niego amortyzacji (przypada leasingodawcy). Po zakończeniu umowy możliwe jest ustalenie warunków wykupu przedmiotu za ustaloną cenę.

Podsumowując: amortyzacja jest obowiązkiem leasingodawcy, czas trwania umowy musi być dłuższy niż 40% czasu całkowitej amortyzacji (odnosząc się do nieruchomości to nie krócej niż 10 lat), koszty uzyskania stanowią raty netto i opłata wstępna, podatek VAT jest doliczony do każdej z rat a możliwość wykupu zależy od stawki amortyzacji i okresu wykupu przedmiotu użytkowania.

Czynnikiem decydującym dla przedsiębiorcy o wyborze takiej, bądź innej formy finansowania są kwestie podatkowe. Zwykle bardziej korzystanie wypada leasing operacyjny, zwłaszcza jeśli przewidywany okres użytkowania jest krótki. Można dzięki niemu zmniejszyć podstawę opodatkowania na skutek zwiększenia kosztów bieżących działalności gospodarczej. Jednak każdy musi przemyśleć te kwestie indywidualnie i ocenić, czy leasing finansowy czy może operacyjny będzie lepszym rozwiązaniem.